Uitsluiten?

Het is van alle tijden. Het heeft me altijd al verbaasd of beter gezegd, versteld doen staan. Waarom de ene mens zich daar schuldig aan maakt en de ander niet. Is het een kwestie van nature of nurture? Macht of onmacht? Misschien komt het voort uit een gebrek aan zingeving. Daar las ik laatst een boek over: “De zin van het bestaan”, geschreven door Viktor Frankl, neuroloog en psychiater (1905-1997)en grondlegger van de logotherapie. Frankl was Holocaust survivor. In het eerste deel van zijn boek schrijft hij niet zozeer over persoonlijke details maar over het feit dat iedereen in het kamp min of meer onder de zelfde omstandigheden daar is en er grote verschillen ontstaan in gedrag. Hij schrijft zonder oordelen maar puur vanuit de observatie. Ik merk dat ik dit aarzelend schrijf, zoek naar de juiste woorden en verwijs liever naar zijn boek omdat ik het toch niet beter kan beschrijven dan hij doet en ik wil het ook niet uit de context halen. Uitsluiting, dat thema raakt me diep. Omdat het verachtelijk is en beschadigend werkt, altijd. Toen ik deze foto nam dacht ik: zou dat fenomeen ook voorkomen in de natuur?

Kleine zilverreigers: 1/1000 - f8 - ISO 320