Er is al veel gezegd en geschreven over het thema “inspiratie”. Soms stuit je op een betoog hoe je je het beste kunt laten inspireren. Vaker lees je dat je “gewoon” op gezette tijden “moet gaan zitten”. "Inspiratie bestaat niet", is ook zo’n uitspraak. "Het is gewoon hard werken". Alsof het één los staat van het ander. Als ik het even niet weet begin ik steevast weer bij het begin, in mijn geval is dat Morandi wat de schilderkunst betreft wat zijn gelijke heeft in “de mus” op fotografisch vlak. Als ik naar schilderijen kijk word ik zelden geraakt door wát er te zien is maar temeer door hóé het is geschilderd. Een toets, een lichtval, een restruimte. Daar kan ik diep van onder de indruk raken. Vanaf het begin dat ik ging fotograferen had ik als onderwerp: vogels. Ik ben geen “soortenjager” (ik vond het wél een heel mooi woord toen ik het voor het eerst hoorde!) En ik streef niet naar een encyclopedisch plaatje. Maar zoals Morandi uren schoof met vazen en potten om de juiste compositie te bepalen sta ik dagen achtereen met mijn camera in het veld “op zoek naar”. Deze maand is mijn lens gericht op de mus, de huismus welteverstaan. Op forums (fora mag ook) is de mus een zeldzaamheid want te gewoon. Maar ik laat me inspireren door Morandi en heb als droom deze vogel naar hetzelfde niveau te tillen als de vazen en potjes van de Italiaanse schilder. Een veel te hoge lat natuurlijk maar zoals ik al zei: het is een droom: een opeenvolging van beelden, gedachten, emoties en gevoelens. Bezieling dus.
Comments