Ofwel: het is wat het is. Maar dan niet met de bedoeling om een passieve onverschilligheid na te streven. Het pleit juist voor thema's als loslaten. Het idee van de mens dat alles maakbaar moet zijn dooft alle creativiteit en voedt superioriteit. Die gedachte ontstond toen ik door mijn lens keek en deze graspieper zag zitten, op het prikkeldraad. Wat een enkel beeld al niet teweeg kan brengen in het menselijk brein! Ik probeerde me (?) in de vogel te verplaatsen en had niet het idee dat hij er zwaar onder leed terwijl hij daar zat, in dat industriegebied. (menselijk brein: vogel + industrie = erg). Wellicht dacht hij gewoon: waar zal ik eens naar toe gaan? Maar...een mens is geen vogel en een vogel is geen mens. Kunnen we het dáár misschien een keer over eens worden?
GRASPIEPER 04: 1/500 - f13 - iSO 500
Comments